~~~ TARİFSİZ MUTLULUK! ~~~

Bu aralar tüm gününü online alışveriş sitelerinde ve bloglarda geçiren biri olarak bugün yaşadığım tarifsiz mutluluğu paylaşmak isterim sizinle...

Önce şöyle kısaca olayı özetleyeyim:

İnsanlar var: Derdini anlatırsın anlatırsın anlamaz, anlamak istemez, başka tarafa çeker, cevap vermek istemez, uzatır da uzatır... İnsanlar var: "Anlatma, istemiyorum" dediğin kötü şeyleri inadına anlatır, kötülüklerini kusarlar. İnsanlar var: İyi niyetli olsalar da önyargılı olmaktan ve yapıları gereği her soruya at gözlüğüyle bakıp HAYIR, YOK, OLMAZ'la cümlelerine başlayan...

Ben bir süredir farkında olmadan bu tür insanların etkisinde kalıyormuşum da haberim yokmuş meğer.

Bir süredir yanımda bulunan herkese işkence ettiğimi düşünüyordum kararsız olduğum için, meğer durum tam da aksineymiş, bana işkence ediliyormuş. İnsanlar beni sabote ediyormuş; bilerek veya bilmeyerek ama karar mekanizmamı çökertmişler bir şekilde! Fikirlerime, zihnime işlemişler zamanla tüm olumsuz tutumlarını... "O mu, bu mu?" diye diye hiçbir şey alamıyormuşum. Kasaya kadar gelip kasada vazgeçiyormuşum.

Dün uzun süredir ilk kez tek başıma alışverişe çıkmıştım. Benim baktıklarıma hızlıca "Hı hı! Yok Bence güzel değil! Hiç beğenmedim." deyip moral bozan, direk kendi için dolanıp benim fikir vermeyi seven yanımdan faydalanan, arkamdan "Hadi artık, tamam bitti mi?" gibi cümleler gelmeden, "Aaah! Yoruldum hadi!" gibi sızlanmalar, girdiğim mağazada beni çekiştiren biri olmadan (kendimi çoğu zaman çocuğuyla alışverişe giden anne gibi hissetmem de bu yüzdenmiş meğer) gezmek paha biçilemezmiş. 

İşte böyle böyle benim alışveriş zevkim işkenceye dönüşmüş ve ben online alışverişe yönelmişim. Ama dün akşam, haftasonu arkadaşımın evine gideceğimden şöyle dokunarak, hissederek bir şeyler almak istedim ve ne buldum bilin bakalımmmm?
Sakin ve huzurlu bir şekilde birbaşıma alışveriş yapabiliyormuşum bennnnnn! :))

***

Evet burda kesiyorum,

pek kısa olmadı özet ama iç dökmeye kalkınca eteğimdekiler de döküldü, hep incilerimden mi dökülsün di mi ama?

:)

Şimdi paylaşacaklarım gizli kalacak, aramızda yani, söz mü? ;)

Hayatım roman hesabı!...

Yaşadığım bir diyalogtan benim tarafıma ait kısımları paylaşacağım sevgili blogdaşlarımla... :)

***

§ ßЄβЄКΩ §:   

şu çağrı merkezlerindeki insanlar ne kadar relax, ne güzel.

soru soruyorsun,
"eh ıh yok" falan demiyorlar, 
"anlamadım" falan da demiyorlar,   
hem de 7 kat el yabancı yine de derdini anlıyor 

ve tek bir cevabı var ve çözümcül:
"hemen yardımcı olayım." diyor. 
"kartınıza 2-3 iş gününde yansıtılır." diyor. 
aman Allah'ım! 
sorumun hemen cevabını alıyorum; direk, oyalamadan,
anlaşmazlık olmadan, tartışmadan...
ne büyük mutluluk,
böyle bir huzur,
varmış oh be! 

§ ßЄβЄКΩ §:   
                                                                                          

valla bundan yazı çıkar.

alışveriş huzuru ve çağrı merkezlerinin insana verdiği huzur...
olumsuz insanlardan sonra 
herşey ne olumlu geliyor

  § ßЄβЄКΩ §:
kendimi rahatlamış, özgür,
sanki yurtdışına çıkıp gelmiş gibi hissediyorum! günahlarımdan arınmış gibi! 
bu kadar yoruyormuş beni demek dert anlatmak!...

  § ßЄβЄКΩ §:
yokmuş böyle bir lezzet!
başka yerde huzur bulmak bu olsa gerek heheh :) bunu yazıcam.

  § ßЄβЄКΩ §:
yaşadığım stres ve baskıdan sonra hissettiğim huzur ve mutluluktan bahsedeceğim,
ne büyük nimetmiş onu anlatacağım

                                                         ***************************