Belki daha erken ama bu aralar doğum hikayelerini sıkça okuyorum.
Bu hikayeler çoğu zaman pozitif anlamda beni normal doğuma yönlendirse de,
Kimi zaman "Ben ne yapacağım?" diye düşünerek endişe yaratıyor.
Endişeler, vesveseler ve heyecanlı bekleyiş,
Bende bir an evvel hamilelik sürecini tamamlayıp doğum anını yaşama, bebeğimi kucağıma alma isteği uyandırıyor.
Sabırsız ruhum anın tadını çıkarmaya pek niyetli değil ne yazık ki.
"Bunlar rahat günlerin!" dese de herkes, bende bir endişe, bir vesvesedir gidiyor.
Eşimse, benim aklıma neden daha önce gelmedi diye düşünüp duracağım bir fikirle:
"Steteskop alalım en iyisi?!" diye evhamlarıma bir son vermek istiyor.
Bunun sonu var mı?
Bebişimizi kucağımıza aldığımızda son mu bulur,
Yoksa milyon kat fazlası mı olur sizce? :)
Bugüne kadar 9 tane yeğeni olmuş, her birini çok sevmiş ama bakım kısmını zerre görmemiş biri olarak oldukça zorlanacağa benziyorum. :)
Eşime kalsa, sanki uzman!!!
"Ne var? Yaparız"cı!
Görürüz seni yavrunu kucağına alıp eve gelip de birbaşına kaldığında. :):)
Benim için durum aslında şöyle:
Bilmediğim ve kontrolüm dışında seyir eden bir durum olduğunda
Ne yazık ki PANİK OLAN biriyim :(
Etrafımdakilere de bu durumu yaşadığım şekilde yansıtırım ne yazık ki :(
Hamilelik süreci zaten büyük bir bilinmezlik,
Yaşadıkça öğrendiğiniz asla bir başkasının deneyiminin yetmediği...
Doğumsa koca bir kara delik!
Okuduklarım bile olayı anlamaya yeterli değil eminim.
Aslında bu durumu çok da deşmek istemiyorum ilk kez.
Bilinmezliğin devamını istiyorum sanırım.
Daha hangi hastanede, hangi doktorla doğum yapacağım bile belli değilken sanırım bunu düşünemiyorum şu an.
Sonrası ise daha daha daha da büyük bir bilinmezlik.
Elimde kitaplar, konu ile ilgili videolar var...
Ama nedense herşeyi önceden bilmek isteyen ben,
Kitabı elime alıp okusam da yetmeyecek ve şimdi okuduklarım aklımda bile kalmayacakmış gibi hissediyorum.
Videolar hem öğretici, hem gözlerimi doldurucu boyutta oluyor genelde :)
Deneye deneye öğrenme kısmına atıyorum ben de kendimi...
Biraz kolayına mı kaçıyorum bilmiyorum,
Ama bildiklerim arttıkça; korkularım, vesveselerim ve
Eşimin beynini yeme olasılığım da artıyor açıkçası :)))
Bu nedenle biraz ağırdan alıyorum.
Hele bir şu steteskopu alayım,
Sesim kesilir umarım :)
***
P.S Bu aralar sık sık post girmeyi planlıyorum inşallah.
Hala cinsiyeti açıklamadığımın farkındayım ama önce tahminleri almak istiyorum :)
Yarına kadar hoşça bakın zatınıza!
Allah hayırlısıyla kolaylıkla kucağınıza almayı nasip etsin yavrunuzu :) inşallah bütün zorluklar kolayca hallolur
YanıtlaSilCanim aslinda bu kadar zor degil ;)) ben de ilk oglum dogdugunda asla okula gonderemem;ya dayak yerse ,duserse vb. endiselerim vardi ama geciyor hepsi:))) bencede kocanla coook guzel gecirmeye bak ingaaaaasiz gunlerini.
YanıtlaSilEvet cinsiyeti merak ettim ama soleme heyecanli oluyor bi tahmin:bu sene kiz senesi diyorlar!!!
canim is yerimde revirde bir arkafasim steteskopla dinlemisti beni ama pek anlasilmiyor galiba:))) bilgine.
Hala inanmayanlardansın sanırım :))
SilNeyse bu hafta sonu detaylı ultrasonda cinsiyetini de detaylıca görebileceğiz inşallah.
Ayrıca Kasım doğumluların çoğu erkek olacak bu sene ;)
Sağlıkla doğsunlar da...
vallahi o okunanlar kitapta kalıyor..her çocuk huyu tüyü ile geliyor dünyaya.onu anlamaya çalışarak nelerden hoşlandığını öğrenmeye çalışıyorsun.benim bebeğim yok ama ablacım ilk 4 ayını kabus gibi geçirmişti gerek doktorların gerek bebek hemşirelerinin tavsiyeleri yüzünden.sütü gelmeyince aman biberonla mama vermeyin aman alışır kaşıkla verin dediler.çocuk için de travma olmuştur o dönemler süt istiyor gelmiyor.kaşık gelene kadar ağlıyor bilemiyor beklemesini vs..yaşlıların tecrübelerinden faydalanmak bide çocuğu okumaya çalışmak lazım sanki..zor ama çok da insanın şevkat yönünü cezbeden bi durum..çok tatlı oluyorlar.rahat ol..rahat annelerin bebekleri de rahat oluyor..Allah sağlıkla kavuşmayı nasip etsin.güzel dualarda telkinlerde bulun ona..çünkü sesleri 1.5 aydan itibaren işitiyorlar bi süre sonra da seslere tepki veriyorlarmış.
YanıtlaSilNe kadar güzel yazmışsın, çok teşekkür ediyorum.
SilAllah bin kere razı olsun.
Biliyorum rahat annelerin rahat çocukları oluyor, hep olmak istediğim şey ama şimdilik bilinmezlik ürkütüyor sanırım. daha doğrusu ya beceremez de çocuğu hasta edersem korkusu...
Gerçi ne yaparsan yap hasta oluyorlar :)
Çok doğru söylüyorsun her çocuk kendi huyu, suyuyla geliyor. Bakalım artık biz ne yapacağız :)