TENEKEDE TAVUK ve 27.HAFTA

Evet nerede kalmıştık?

26+0 ız bugün tam.

Sevgili oğlum yemeklerden sonra coşuyor maşallah.

Düşündükçe ağlayasım geliyor,

Sadece yemeklerden sonra böyle sevinen bir çocuk...

İnşallah doğunca da iştahlı bir çocuk olur da, 

Annesini telaşe memuru yapmaz.

Biraz annesine çekmiş kuzucuğum belli

Karnım açken ben ben değilim gerçekten! :)

Elim ayağım tutmaz,

Tansiyonum düşer,

Yemek yedim mi kendime gelirim...

Gerçi hamilelikle yemekten sonra da tansiyonum düşüyor ya, anlamış değilim.

Doktorumuz normal dedi, hadi bakalım öyle olsun dedik. :)

Bunun dışında tatilden döndüğümden beri 2 saatlik uykuyla işe geliyorum,

Nasıl dayanıyor buna 2 kişilik vücudum aklım almıyor.

Fosur fosur, deliksiz, rahat bir uykuyu çok özledim.

Sanırım en çok bunu özledim.

Bu dönem boyunca en mutlu anlarımsa oğlumun kıpırtılarını hissetmek.

Gittikçe büyüyorlar...

Hatta bugün tepelerde, art arda, kocaman hareketlerini videoya çekeyim dedim,

Son 1 taneyi yakalayabildim malesef :(

Niye daha önce aklıma gelmediyse!?

Kameralardan çekindi oğluşum benim,

Artık bir dahaki sefere diyorum.

Çanakkale diyorduk...

3 gün için koskoca yol...

Bakımsız ve eski de olsa,

Bakir ağaçlık içerisinde ve denize sıfır olan yazlığımız...

 Bu da ön terasının bir kısmı...

Burada kahvaltıya doyum olmuyor sanki,

Yedikçe yiyesi geliyor insanın,

Kaç bardak çay içtiğimi sayamıyorum bile...

Eşim son gün beni almak için 10 saatlik bir yoldan sefil olarak geldi ve 

 O yorgunluğunun üstüne tenekede tavuk yaptı.

Benim ilk kez duyduğum ve böylelikle yediğim tenekede tavuğu,

3 bacanak nerden buldularsa artık,

Uğraştıklarına değdi ve enfes bir lezzet ortaya çıktı.

Bu da tenekeyi çıkardığımızdaki görüntüsü...

Tüm bu güzellikleri bırakıp dönmeyi hiç istemesem de,

P.tesi iş başı yapacak olmanın verdiği psikolojiyle yola koyulduk...

1.5 saatlik feribot kuyruğundan,

Araba hararet yaptı yapacak korkusundan sonra,

Gecenin 3'ünde eve vardık ve sefil bir halde yattık.

Bugünse hala kendimize gelebilmiş değiliz.

Macerayı çok seven ben,

Hamile hamile kendime, oğluma ve hatta 10 saatlik yolu bizi almak için gelen eşime bile bile eziyet ettim diye üzüldüm.

Gerçi insan yaşadığıyla kalıyor işte...

3 gün bile olsa, iyi ki gitmişiz;

Tadına doyamadan dönmüş olsak da.. :)

Bakalım yeni hafta bize neler getirecek? :)

SEVGİLERİMLE...